Piaskownica zwyczajna

Piaskownica zwyczajna
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	wiechlinowate
Rodzaj	trzcinnik / piaskownica
Gatunek	piaskownica zwyczajna
	Nazwa systematyczna
	Calamagrostis arenaria (L.) Roth; Tent. Fl. Germ. 1: 34 (1788)
Synonimy
	Ammophila arenaria (L.) Link;
	Ammophila arenaria (L.) Link;
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Piaskownica zwyczajna (Calamagrostis arenaria (L.) Roth) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Jako gatunek rodzimy występuje na wydmach nadmorskich Europy, południowo-zachodniej Azji i północnej Afryki. Ponadto zawleczony do południowej Afryki, Australii i na oba kontynenty amerykańskie^[3]. W Polsce na naturalnych stanowiskach rośnie na wybrzeżu, w głębi kraju jest wysiewana na piaskach^[4]. Na nadmorskich wydmach jest częsta^[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój: Szarozielona trawa kępkowa.
Łodyga: Gładkie źdźbło do 1 m wysokości^[5].
Liście: Pochwy liściowe nieco szorstkie. Blaszki szydłowato zwinięte, gładkie, nagie, tylko na nerwach krótko owłosione. Języczek liściowy wąski, rozdwojony, długości 2-3 mm^[5].
Kwiaty: Zebrane w żółtobiałe kłoski, te z kolei zebrane w kłosokształtną, wałkowatą, zwężoną z obu końców wiechę długości 10-20 cm. W kłosku znajdują się dwie lancetowate, ostre i nierówne plewy, długości 10-12 mm (dolna jest mniejsza od górnej). Plewki krótko owłosione. Plewka dolna z dwoma ząbkami na szczycie. Oś kłoska u podstawy plewki dolnej posiada dość długie włoski^[5].
Gatunki podobne: Piaskownica krótkoszyjkowa.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Bylina, hemikryptofit. Rośnie na wydmach nadmorskich. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Gatunek charakterystyczny związku Ammophilion borealis^[6]. Ma bardzo długie korzenie zakotwiczające ją w podłożu. Młode rośliny wyrastają z podziemnych rozłogów. Roślina broni się przed zasypaniem rosnąc bardzo szybko w górę i wypuszczając nowe rozłogi. Dzięki rozbudowanemu systemowi korzeniowemu jest rośliną stabilizującą piaski.

Zmienność[edytuj | edytuj kod]

Gatunek zróżnicowany na dwa podgatunki^[3]:

Ammophila arenaria subsp. arenaria – występuje w całym zasięgu gatunku
Ammophila arenaria subsp. australis (Mabille) M.Laínz – rośnie w Europie, południowo-zachodniej Azji i Afryce

Tworzy mieszańce z trzcinnikiem piaskowym Calamagrostis epigeios – trzcinnikownicę nadbrzeżną Calamagrostis × baltica^[5]^[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-12-23] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Calamagrostis arenaria (L.) Roth, [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-05-02] .
↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
↑ WładysławW. Matuszkiewicz WładysławW., Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059 .
↑ Calamagrostis × baltica (Flüggé ex Schrad.) Trin., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-05-02] .

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-12-23] (ang.).

[powo-3] Calamagrostis arenaria (L.) Roth, [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-05-02] .

[4] Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .

[szafer-5] Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.

[6] WładysławW. Matuszkiewicz WładysławW., Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059 .

[7] Calamagrostis × baltica (Flüggé ex Schrad.) Trin., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-05-02] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]